Wat is diaconie eigenlijk vandaag de dag, vroegen wij ons af bij de voorbereiding van de viering met Arsis. Is “de naakten kleden” en “de dorstigen laven” nog wel van deze tijd? Daar hebben we nu toch een verzorgingsstaat voor?
Maar na wat doorpraten en doorstuderen komt er uiteindelijk toch een geloofsbelijdenis waarin staat: “Ik geloof in God, die zichtbaar wordt waar de een zich liefdevol inzet voor de ander”. Als er mensen op je pad komen die hulp nodig hebben, is het toch vanzelfsprekend dat je iets voor ze doet? Of niet soms? En valt dat dan ineens onder de zeven werken van barmhartigheid? Zo zien we dat toch meestal niet. Ook in de evangelielezing, Mt 25, 34-40, vragen de rechtvaardigen bij het laatste oordeel zich af: “Heer, wanneer hebben wij u dan hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven?”.
In haar korte en krachtige overweging hield Antoinette van Schaik ons voor dat wij echt iets kunnen doen, ieder op onze eigen plek. In onze geloofsgemeenschap gebeurt ook van alles aan diaconie, via werkgroepen of op persoonlijke titel, misschien wel mede geïnspireerd door mooie zondagsvieringen zoals vandaag. Dat werd voor een deel zichtbaar na de viering, bij het koffie drinken. Verspreid door de kerk stonden schildersezels met kleurige doeken van de schilder Daniel Tavenier, beschikbaar gesteld door Adri de Groot uit Ede. Bij elk doek stonden werkgroepen of personen, met activiteiten die passen bij het uitgebeelde thema.
Bij “de dorstigen laven” stond bijvoorbeeld de rijdienst, die ervoor zorgt dat mensen die begeleiding nodig hebben toch naar de viering kunnen, en ook mee gaan koffie drinken na de viering.
Bij “de naakten kleden” stond MOV, met uitleg over een project in Bolivia, waar we breimachines en inventaris voor een naaiatelier sponsorden.
Bij het door Paus Franciscus ingestelde 8e werk van barmhartigheid, “zorg voor de schepping”, presenteerden onze vertegenwoordigers van Bloemrijk Bennekom een plan voor een insectenvriendelijke bloementuin rond onze kerk, waar we in 2019 aan gaan werken.
Bij de schilderijen viel op, dat hulpbehoevende mensen zoals de vluchtelingen in hun bootje, werden afgebeeld met een aureool. Die mensen zijn belangrijk! We zagen hier een echo van de slotzin van de evangelielezing: “…alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan”.
Laurens Beerepoot, voorzitter diaconieberaad