Wist u dat:
- De kookgroep soms al máánden voor de 5e zondag nadenkt over het menu…?
- We het heel erg waarderen dat er altijd wel mensen zijn die na afloop even helpen de tafels weer goed te zetten…?
- De leden van de kookgroep ook gewoon betalen voor de maaltijd en een glaasje (maar wel stiekum snoepen uit de pannen )…?
- We iedere keer denken dat ‘er wel wat overblijft’ maar dat eigenlijk nooit gebeurt…?
- U eigenlijk iets mist als u nog nooit bij ons aan tafel heeft gezeten (en dan bedoelen we vooral de gezelligheid)…?
Impressie
Mooie impressies van een Heilig Boontje maaltijd is geschreven door Jan Wouters en Hans Wilmink. Zie hier de impressies.
Dan nog de naam het Heilig Boontje…
… niet dat we zo schijnheilig zijn maar we vonden het een leuke naam en het past goed bij de katholieke kerk. Getuige het volgende verhaal dat ik vond in het museum ‘ De Pelgrim’ in Oldenzaal:
Weet u wat een heilig boontje is? Ja, dat is iemand die doet alsof hij heel braaf is, maar eigenlijk is hij dat helemaal niet. Iemand doet dus alsof, dat is ook een heiligboontje inderdaad. Er bestaat ook een ander heilig boontje, misschien staat u daarvan te kijken maar het is wel zo, deze boon ziet eruit als een bruine boon maar deze is wit van kleur en er staat iets op. Waarom dat zo is en wat er op staat vindt u in het volgende verhaal.
Een tijd geleden, op het eind van de achttiende eeuw (dat is ruim 200 jaar geleden) was er in de omgeving van de stad München in Zuid- Duitsland een boer aan het ploegen. Opeens wilde het paard, dat hij voor de ploeg had lopen, geen stap meer verder. De boer begreep er helemaal niets van, het was zijn lievelingspaard, dat altijd het werk goed deed. Weet u hoe het paard heette? Het paard heette Bennie. En wat de boer ook probeerde, Bennie was niet meer vooruit of achteruit te branden. Het leek wel of iets hem tegenhield en vasthield, waarschijnlijk zat er iets in de grond. De boer pakte zijn schop en begon te graven en plotseling kwam er iets tevoorschijn, het zat vol met zwarte aarde. De boer haalde de aarde eraf en het bleek een prachtig versierd voorwerp te zijn, het leek wel van goud, maar was dat geen…… Ja hoor, het was een monstrans. Wat is dat ook al weer een monstrans? Dat is toch dat prachtige versierd kunstwerk, waar de Heilige Hostie in gezet kan worden, zodat je dat goed kunt zien en dan beter kunt bidden tot Jezus, zoals op deze afbeelding.
De boer kon zijn ogen niet geloven, vooral niet toen hij zag dat er nog een Heilige Hostie in de monstrans zat. Hij begreep dat hij dit kostbare stuk niet zelf mocht houden. In huis poetste hij samen met zijn vrouw en kinderen eerst de monstrans, tot deze er weer prachtig uitzag. Vervolgens brachten ze met paard en wagen de monstrans naar de kerk in de buurt.
En welk paard liep voor zijn wagen?
Ja, natuurlijk zijn lievelingspaard Bennie. Hij stak zijn staart omhoog en keek ondeugend om zich heen. De pastoor was natuurlijk verwonderd toen hij de monstrans terugkreeg en het verhaal erbij hoorde. In de preek van zondag vertelde hij ervan, hij zette de monstrans op het altaar en alle mensen baden ‘Onze Vader’ en een ‘Wees Gegroet’, ze mochten ook een kaars opsteken, want In de Heilige Hostie van de monstrans is Jezus zelf bij ons, ook al zijn wij dat soms vergeten, zoals deze monstrans in de aarde op het land, Jezus vergeet ons nooit, zei de pastoor. Vervolgens ging iedereen weer naar huis en Bennie kreeg een zak super haver. Toen het oogsttijd werd, werden de bonen binnengehaald, die de boer op dat stuk land, waar de monstrans gevonden was, gepoot had. Met deze bonen was iets heel bijzonders gebeurd, ze waren allemaal wit en op elke boon stond een kleine monstrans afgebeeld, de monstrans met de Heilige Hostie. De boer kon zijn ogen niet geloven, op alle bonen was het te zien en hij kreeg de afbeelding er maar niet af, het zat er helemaal ingegroeid. Niemand had ooit zulke bonen gezien. Toen de bonen weer gepoot en geoogst werden het jaar erop, hadden ze weer dezelfde afbeelding van de monstrans met de Heilige Hostie. Zelfs bij het doorweken van de bonen bleef de afbeelding bestaan, is dat niet wonderlijk?
De mensen zeiden tegen de boer; “Dat zijn Heilige Bonen die jij hebt gepoot”. Dit zijn bonen die ons het verhaal van de monstrans vertellen, het verhaal dat Jezus ons nooit vergeet en dat hij ons niet in de steek laat en dat wij ook zo mogen leven. Als we dat doen dan kan iedereen goed leven, dan kan het rijk van God groeien en bloeien zoals de bonen.
Hermine Wilmink