geschreven door Hans Wilmink & PR-groep
’s Middags had ik me op de valreep nog aangemeld. En dan kom je toch weer in tijdnood. De fruitbomensnoeier had de appelbomen behoorlijk geschoren en ik had de tijd nodig om alle takken op te ruimen. Na het eten nog even wat anders doen, en dan is het opeens 10 voor acht, dus snel weg. Het is te laat om met de fiets te gaan.
Eenmaal in de kerk overviel me de rust, het gevoel van blij zijn om hier te zitten en de hemelse klanken van ARSIS. ‘Eerbetoon’ is de titel van de viering. Een eerbetoon aan Jezus, zijn kruisdood, en wat datbetekent. Wij worden weer met twee voeten op de grond gezet, niks ideale wereld. Er is nog steeds veel kwaadheid en onrecht, misschien wel minder dan vroeger, maar toch.
Marian leest de levensloop van Jezus, dan lezen Marian en Rita het evangelie van Johannes, met daarin de volgende zinnen: ‘Bij het kruis van Jezus stonden zijn moeder met haar zuster, Maria de vrouw van Klopas, en Maria uit Magdala. Toen Jezus zijn moeder zag staan, en bij haar de leerling van wie hij veel hield, zei hij tegen zijn moeder: ‘Dat is uw zoon,’ en daarna tegen de leerling: ’Dat is je moeder’. Vanaf dat moment nam die leerling haar bij zich in huis’
Wat is dit allemaal? Drie Maria’s staan bij het kruis, in totaal vier vrouwen én zijn leerling. Waar zijn de andere leerlingen, de apostelen? En wie is de leerling waar Johannes het over heeft? Waarom staan er geen apostelen bij het kruis? Deze zinnen geven sterk aan dat het de vrouwen zijn, die er zijn wanneer ze er moeten zijn. In de hele bijbel eisen mannen de hoofdrol, maar op HET moment laten zij het afweten en zijn de vrouwen daar.
Dan volgt een korte lezing met gedachten over Jezus. Jezus heeft ons geleerd vanuit je hart te kijken en niet vanuit je hoofd. Het gaat erom te proberen om te denken en te leven zoals hij dat heeft gedaan.
Aan het eind van de viering bij het laatste gebed ‘Jouw naam’ gaan de lichten uit. De cantors van Arsis, Conny, Rita en Marian lopen door beide zijgangen eerst naar buiten en stellen zich op bij de ingangen links en rechts van onze kerk. Dan volgen wij. De kerk was vol. Ik was ontroerd.
Hans Wilmink