Wat hebben wij mensen van de 21-ste eeuw met de boodschap van Ierse monniken van zoveel eeuwen geleden? Is het de mooie meeslepende Ierse muziek zoals die ook nu nog wordt gespeeld in pubs, kerken en op vele andere plaatsen in Ierland? Is het de behoefte aan de Keltisch Christelijke spiritualiteit, met het thema “Liefde zal mij dragen’? Kennelijk waren velen nieuwsgierig geworden, want vrijdagavond, 16 mei, zat de Ontmoetingskerk van de NPB goed vol.
Het was een sfeervolle bijeenkomst met prachtige beelden van Ierland, gedichten van Hans Bouma, prachtige Bijbelteksten, 1 Korinthe 13 en psalm 121, en Ierse liederen die aansloten bij de teksten en uitgevoerd werden door de groep Turas. (Spreek uit: Toeris = reiziger) Hun lied “This love will carry me” onderstreepte de boodschap: Wat je werkelijk draagt is de schepping, de schoonheid van de natuur, vriendschap, hartelijkheid, gastvrijheid, de liefde die uiteindelijk overwint.
In het welkom werd verteld dat de Raad van Kerken Bennekom probeert een eenheid te vormen en dat men daarvoor de muren van het eigen gelijk wil slechten. Dat sloot mooi aan op het lied “Walls” dat daarna gespeeld en gezongen werd: “How will we ever know what might be found until you let the walls come tumbling down. And if there’s any hope for love at all, some walls must fall.”
Na de Keltische viering was er koffie en thee en sodabread met roomboter en jam. Het delen van sodabread is een vorm van Ierse gastvrijheid, die door velen op prijs werd gesteld. Want velen bleven hardop nadenken over deze Keltische viering.
Namens de Raad van Kerken Bennekom, Janneke Postma.